"Büyük bir hayal kırıklığıyım. Bu kadar büyük bir hata yaparak yıllarımı boşa harcadığıma inanamıyorum.
Hiçbir zaman düzelemeyeceğim. Nasıl bunun başıma geleceğini göremeyecek kadar aptal oldum."Bunlar bir başarısızlığın ardından sık sık tekrarladığımız cümleler.
Kendinizi değersiz bulmak ve bunu sık sık kendinize hatırlatmak, sorunları çözmek için yararlı bir yol değildir.
Yaptığınız hatanın ateşi içinde yanmak da bir seçenektir; bu durumdan ders çıkarmak da.Kendinizi güçsüz olarak tanımladığınızda, kötü giden işlerinizi değiştirmek için sahip olduğunuz gücü de yok etmiş oluyorsunuz.
Çoğumuz kendimizle, başka biriyle asla konuşamayacağımız şeyleri konuşuruz. Hata yaptığımızda da kendimize karşı hiç kimsenin olamayacağı kadar acımasız ve zalim oluruz.Kendimizden her zaman doğruları yapmamızı bekliyoruz ve bu şekilde, mutsuzluğumuzun ve güçsüzlüğümüzün temelini atmış oluyoruz. Bir şekilde herşeyi kontrol edebilseydik, başımıza gelenleri engelleyebileceğimizi düşünüp duruyoruz.Belki de olayları akışına bakıp, olanları dışarıdan izlemeye çalışsak herşey kendiliğinden düzelecektir.
Belki de ilk adım kendimizi kendimizden uzaklaştırıp, acımasız eleştirileri bir kenara bırakmaktır.Kendinizi eleştirmeyi bırakmak çok zordur. Özellikle hayatınızdaki insanlar da devamlı yaptıklarınızı kritik etmeye başlamışsa.
Bütün bu sarmaldan kurtulabilmek için sorulardan,sorunlardan ve sonu gelmez eleştirilerden kendimizi soyutlamamız gerekmektedir.Bütün bunları bir kenara bırakıp yaptığımız işten ve yaşantımızdan zevk almaya odaklandığımızda karşımıza çıkacak sorunlarla çok daha kolay baş edebileceğimizi göreceğiz.Mutluluk ve onu bulmak için gereken güç, belki de bir "siktir" kadar yakınımızda.
Mal mısın lan? Buraya kadar okudun mu harbiden cümle düşüklüklerine bak yukarıdaki.Yabancı bir makaleden çeviri zaten. Sıkıldım hepsini çeviremedim.Ordan burdan kırp...Bir boka da benzemedi o yüzden :)Bi milyon tane kitap yazdılar, okudun okudun mutlu olamadın da burda mı arıyosun mutluluğu.Güç içinde içinde ... Gerizekalı. asdasdasdasd
